Reverend Red (US) Roots Pallieter Café Herselt (30-01-2020) reporter: Ghost(w)riter info club: Pallieter Café info band: Reverend Red © Rootsville 2020

In Amerika is het haast as easy as one, two, three om je in de muziekwereld een groepsnaam toe te eigenen waarmee je enigszins godsdienstig zou kunnen overkomen. Zo kennen we natuurlijk "Reverend Peyton's Big Damn Band" en staat op 1 mei op de affiche van "Roots & Roses" niemand minder dan "Reverend Horton Heat" te prijken. Vorig jaar waren we nog onder de indruk van de "Heathens Apostels", een band die Kurt van "Rootstown" naar hier wist te halen. Ook voor deze "Reverend Red" kan je gaan shoppen Kurt De Bont en wist zo dit gezelschap bij mij, en nog wat ander gekend rootsvolk, de interesse op te wekken om naar het "Pallieter Café" af te zakken.

Als true believers van o.a. een "Slim Cessna" worden ze ook beschreven als "The Americana Psycho Band" afkomstig uit "The Mojave Desert". Marshall Dymowski aka "Reverend Red" wordt hier bijgestaan door Matt Graham op drums en Servio Tritone aan de basgitaar. Als extra bijlage voor deze European Tour" zijn er ook nog Darren David Hendrix (geen familie van de Jimmy) aan de tweede gitaar en Amanda Burk achter de keys. Wat geen banjo!!! daar zal banjoman Dirk niet mee kunnen lachen.

Nummers als "Blood Of The Lamb" en "Muddy Boots" kwamen in eerste instantie niet zo crystal clear over maar blijkt er hiervoor maar één iemand schuldig te pleiten en dat was de man achter de "PA". Ook Marshall had al enkele boze blikken naar de hoofdverdachte geworpen. Een heropleving kwam er naar het einde toe van het eerste gedeelte met "I Wanna Be Your Dog" van "The Stooges".

Tijdens de pauze werd de de technicus (?) door Marshall nogmaals op de feiten gewezen en kon de tweede set in de juiste sfeer aanvatten. Eerst nog het best verteerbare "Wayfairin, Come For You" en dan legden die uit de streek van "Los Angeles" duidelijk de spreekwoordelijke pees er op. Nummers als "Working On Sunday" en "Truck Stop Hooker" deden een drunken lonesome cowboy de beentjes strekken maar dit was eerder ambetant dan amuzant. Hoort uiteraard bij deze Muddy Roots.

Volde nog een niet zo sterke versie van "Bang Bang (You Shot Me Down)", een versie die het zeker niet tot bij Tarantino zal brengen. Marshall bracht nog een pakkend eerbetoon aan hun overleden gitarist en dit was het sein om hier het licht uit te doen...en helaas bleef het ook uit. Nog wat rustigere nummers waardoor de sfeer wat wegviel en het geroezemoes de bovenhand kwam te nemen. Niet slecht maar we misten die duivelse banjo ;-)